این گاهنامه، کوششی است ابتدایی، برای ایجاد زمینه تأمل درباره «اقلیت‌بودن». کسانی هستند که حذف‌شده و نادیده‌گرفته شده‌اند، کسانی که تکذیب و نفی‌شده‌اند. آنها، امروز به مدد شبکه‌های اجتماعی که صدای همگان را بلندتر کرده است، صدای بلندتری دارند. اما صدای آنها با خشم آمیخته است، چرا که همچنان در حاشیه مانده‌اند. «خشم» پاسخی طبیعی است که از احساس ستم برمی‌خیزد. پاسخی در مقابل ظلم و جهل و نفی و ندانستن و ندیدن.
با اینهمه، علاوه بر «خشم»، نیاز به زمینه‌ای است که امکان تأمل نیز فراهم شود. کسانی که صدایی بلندتر و تریبون‌ها و بلندگوهایی قدرتمند در اختیار دارند، برای اقلیت‌ها جایی باز نمی‌کنند. بنابراین چاره‌ای جز آزمون و خطای گروهی کوچک که به دنبال ساختن تریبونی جدید است، باقی نمی‌ماند. آراشما، با این آرزو منتشر می‌شود که شاید تریبونی شود برای حذف‌شدگان.
این گاهنامه یکی از برنامه‌هایی است که توسط بنیاد آیرین هدایت می‌شود.
